Beste PVV, Beste Geert,
Ik ben een groot
voorstander van de kernkwesties waar de PVV voor zou staan. Echter ben ik,
zoals veel Nederlanders, ontstemd over de ongenuanceerde toon die afgelopen woensdag
op het overwinningscongres in Den Haag is uitgeslagen. Ondanks dat deze woorden
mogelijk strategisch zijn overwogen en stemmen vanuit de (extreem) rechtse hoek
kunnen opleveren, vrees ik voor een isolement, dat direct afbreuk doet aan
een werkbaar politiek draagvlak. Daarnaast hoop ik dat u voldoende rekening
houdt met het imago van Nederland en haat(re)acties die het gevolg kunnen zijn.
U voedt hierdoor een atmosfeer van extremen en uitsluiting in plaats van
vereniging door overeenkomsten. Mogelijk dat vanuit de Haagse politieke cocon het zicht is
vertroebeld en wil graag feedback geven vanuit het veld, ofschoon de visie van
een ‘burger’.
De Kwestie ‘Marokkaan’
U maakt uzelf schuldig
aan hetzelfde kwaad, waartegen u ageert; door het generaliseren van ‘De Marokkaan’
bent u aan het demoniseren en de toon van afgelopen week staat gelijk aan
opruien. Geactiveerde mensen in grote groepen verliezen gemiddeld kritisch
vermogen. Ze worden botweg dom en dit was duidelijk merkbaar aan de reactie uit
het publiek. Ook al is het (plaatselijk) gegeven dat een Marokkaan
bovengemiddeld crimineel gedrag vertoont, besef ik dat vele Marokkanen een constructieve
rol vervullen binnen onze samenleving. Het is van vitaal belang om het
onderscheid tussen een ‘kutmarokkaan’ en een geïntegreerde Marokkaan duidelijk
te kenschetsen. Alhoewel ik weet dat u te trots bent om uw woorden terug te
nemen, danwel te excuseren, doet u er goed aan om duidelijk te maken dat u wel
degelijk dit verschil onderkent. Het zou goed zijn voor uw imago om een –in uw
optiek- constructieve Marokkaan te vinden en te omarmen. Ondersteun een goed
Marokkaans initiatief, zoek verbintenissen met Marokkaanse individuen of spreek
met een Marokkaanse belangenorganisatie. En doe dit publiekelijk. Laat uit uw
acties blijken dat u beseft dat niet iedereen gelijk is geschapen en win
getuigenissen vanuit de Marokkaanse gemeenschap.
Het Probleem Immigratie-Integratie
Integratie is een
verantwoordelijkheid van de overheid en het gebrek aan integratie is derhalve
het falen geweest van voorgaande regeringen. Hoe kan het zijn dat hier een hele
generatie ouders leeft die amper Nederlands schrijft, noch spreekt? Is
communicatie geen basisvoorwaarde voor het opbouwen van gezonde relaties? Dit
zijn de ouders van Marokkanen die hier tussen wal-en-schip vallen en door de
straat zijn opgevoed. Ook deel ik uw mening over het dubbele paspoort.
Persoonlijk vind ik dat wanneer iemand een van alle rechten bezoldigd burgerschap
geniet en betrekking een permanent karakter vertoont, op één enkel paspoort
aangestuurd mag worden. Het naturalisatieproces mag een integratietest
bevatten, alsook een strafbladcheck en een waardering op het contributiepotentieel. Ik vind dat trouw
en loyaliteit aan één vlag gezworen dienen te worden en de plaats van vestiging
een sterk component mogen zijn binnen identiteitsvorming. Wellicht moeten ook
wij Nederlanders beseffen dat we het gevoel van onze eigen cultuur en
identiteit kwijt zijn. Wat is het dat ons Nederlanders (alsook nieuwe
immigranten) bindt? Welk stuk van onze geschiedenis sterkt ons? Welke kracht
bindt ons? Welk ideaal drijft ons? Het is zeker niet dat visieloze doormodderen
wat Den-Haag propageert, en het zijn ook niet uw kort-door-de-bocht woorden. Daarnaast
vind ik het niet eerlijk als anderen van twee
walletjes kunnen eten. Zeker niet als ik aan het Nederlands deel meebetaal. Dit
klinkt wat ‘streng’, maar het is aan ons om het deurbeleid te bepalen. Besef
ook dat we, met één paspoort, iemand niet meer terug kunnen sturen. Maar dit hoeft ook niet. Laten we het gezellig
houden met ondersteuning van een goed geoliede rechterlijke en uitvoerende
macht, strafrechtsysteem en duidelijke regels die voor iedereen gelijk zijn.
De Europese Unie
Zoals ook u ben ik vies
van het ontwerp van de Verenigde Staten van Europa wat er ligt, en zie een
totalitaire (politieke en fiscale integratie) als een bedreiging voor onze
soevereiniteit en kapitaal. Het plan is helder voor Van Rompuy en consorten; de
politieke eenwording zal geschieden. Hij en zijn vriendjes zullen de ‘noodzaak’
scheppen en fiscale integratie schetsen als het sluitstuk van de invoering van
de Euro. Echter ziet het tuig niet dat de Europese harmonisatie die zij graag
zien, Europa op veel vlakken moet nivelleren. Kortom de kracht, diversiteit en
uniciteit van de diverse lidstaten zullen gelijkgetrokken worden tot gezapige eenheidsworst
zonder enige bezieling. Deze diversiteit is juist de charme van Europa en mag
niet kapot gemaakt worden. Daarnaast baart de expansiedrift mij zorgen. Het
Europese imperialisme beweegt zich richting zwakke en ronduit corrupte landen
welke, naast het geheel te verzwakken, om oneindige geldstromen zullen vragen. En de junk vroeg, “nog één laatste shot,
daarna stop ik echt”. Frankrijk reken ik tot de knoflooklanden en Duitsland
lijkt deze diffusie te accepteren. Mogelijk speelt bij Duitsland een sterke
compensatiedrang vanuit de 2e-wereldoorlog mee. De argumenten zijn
bekend en uw strijd is een gegeven, echter bereikt u niets zonder sterke
bondgenoten. De Euroknuffelaars in Brussel zijn sterk georganiseerd en hebben
kritische massa, de Eurosceptici bewegen als ongeorganiseerde rebellen. Het
niet deelnemen aan een georganiseerde anti-EU machtsblok is uw zwaktebod. Als eenling
(zelfs met Front National) heeft u geen slagkracht.
De Euro
Zoals bovenstaand deel ik
uw mening met betrekking tot de EMU en de Euro als betaalagent. De Euro zit vol
met ontwerpfouten en de poging van Europese leiders om het nalatenschap van de Euro-grondleggers
(ofschoon bezegeling van Europese eenwording) te vervolmaken is pijnlijk. Het
moet één munt voorstellen, maar wordt door een allegaartje van beleid en naties
aan elkaar gehouden. Het verschil in productiviteit (derhalve interne verdienkracht),
de schuldenposities van de naties, de ESM, de halfslachtige bankenunie,
concurrentievervalsing, geldontwaarding, grenzeloze subsidies voor falende
overheden, aankomende Eurobonds, om maar niet te spreken over de
goedgelovigheid van ons EU-leiderschap in de getrouwheid van de staatsboekhoudingen.
De Euro is –evenals Europa- een lachertje en heeft alleen aanzien omdat we
massa hebben. Voorheen hadden Zuidelijkere landen met lagere productiviteit een
zwakkere munt, welke zorgde voor een natuurlijk balans. Het stelde ons in staat
om goedkoper vakantie te vieren (of een huis te kopen) met de Italiaanse Lira
of de Griekse Drachme. Nu moeten De Zuiderlijken met een lagere productiviteit onze Euro-standaard ophouden, met als
gevolg dat prijzen daar juist iets hoger liggen. Sigaar uit eigen doos iemand? De
lagere terugverdienkracht voor één uniforme Eurowaarde, vertaald zich tevens in
overheidstekorten en stijgende obligatierentes (welke door ons aangevuld mogen worden)
en zal toekomstig nog vele uitingsvormen aannemen. Ook kunnen wij zeker zijn
dat de voortschrijdende stagnerende druk op de Euro(dynamiek), uiteindelijk de
koopkracht van de consument aantast, welke de crisis (heeft) verergert.
Gefaciliteerd door de Euro, is Europa in de uitverkoop en non-Europeanen kopen
ons maar al te graag op. Helaas vind ik uw oplossing enigszins kortzichtig.
Alhoewel de terugkeer naar de Gulden –op termijn- in ons voordeel kan werken, denk ik dat een solitaire
terugtrekking onvoorziene risico’s en imagoschade met zich meebrengt. Niet
zozeer Rutte’s lariekoek over het schaden van onze export, want de Rotterdamse
havens zullen wel blijven doorvoeren en wisselkoerswerking kan juist positief
uitvallen. Veel risico’s zijn echter sentiment-gedreven (menselijke irrationele
psyche) en derhalve moeilijk te voorspellen. Ook maken wij ons bij een vrij
vlottende Gulden afhankelijk van andere valutasterktes en de grillen van
speculanten. Onze Thesaurie heeft niet voldoende munitie om extreme fluctuaties
te dempen. Vanuit deze opvatting moeten we De Nieuwe Gulden wel vastklinken aan
een sterkere munt, waarvoor we al snel moeten kijken naar Noorwegen of
Engeland. Echter raken we dan het psychologisch voordeel van die vertrouwde Guldenwaarde kwijt.
Mijn advies zou zijn…
Noord-Zuid Europa Toen (Romeinen vs. Germanen)
Ten tijden van het
Romeinse Rijk heeft de Pax Romana, de periode van maximale expansie en
relatieve rust bijna 2 eeuwen geduurd. In de periode hier voorafgaand heeft het
Rijk hard gestreden en geofferd voor de overwinning op Brittannië en de
Germanen aan het noordfront. Op het vasteland heeft de Noordzijde voortdurend
onder druk gestaan, wegens aanvallen van de Germanen (genoemd Barbaren) die
zich niet wensten te verenigen met Rome. Deze Germanen zijn vanuit Zuid-Scandinavië
richting het huidige Duitsland en Nederland getrokken en hebben vanuit dit
gebied continue pressie uitgeoefend. Het Romeins verval treedt in wanneer het
Rijk aan intrinsieke kracht verliest en de Germanen weten door te drukken. Later
verliest Rome tevens Brittannië, waarna de toenmalige Germanen verenigden met
de eilandbewoners en vormden als Angelsaksen, het voorouderschap van de huidige
Britten. Waar ik naartoe wil, is dat er in Europa in vesting en cultuurvorming een
geschiedkundige tweedeling heeft bestaan, welke vaker dan eens voor spanningen
hebben gezorgd. Het Germaanse bloed kruipt in Engelsen, Noorwegenaren, Zweden,
Denen, IJslanders, Duitsers, Oostenrijkers, Nederlanders en Vlamingen. Dit is
de tweedeling van Europa die ik opteer, Noord en Zuid, in lijn met onze oorsprong
en mentaliteit. Ik ben van mening dat een verenigde uittreding uit de Euro een
krachtiger signaal geeft.
Noord-Zuid Europa Nu
Noorwegen, Zweden,
Denemarken en Finland hebben de zaken goed op orde. Wij als Nederlanders hebben
veel verwantschap met de Denen. Alhoewel Noorwegen buiten de unie staat, zijn
dit sterke landen om over een kennis- en handelsunie te spreken, danwel participatie
in de Nieuwe Monetaire Unie. Duitsland spreekt voor zich als sterke schouder.
Alhoewel Duitsland zich voorbeeldig toont als onverbolgen motor binnen de
parasitaire EU, gaan er in alle gelederen der maatschappij kritische stemmen op.
Het nipt-aan akkoord op het ESM, kritiek op de rechtmatigheid van de Zuid-Europese
obligatieaankopen, de strijkstok die Brussel heet, tot (het accepteren van) aanvallen
vanuit Zuid-Europa vanwege het Duitse doordrukken op begrotingsevenwicht. Daarnaast
zal het Duits-Franse machtscentrum niet altijd in balans blijven. Geen van
tweeën zullen ooit het onderspit (willen) delven. Kortom ik zie Duitsland als
de Geplaagde Vriendelijke Reus, wiens geduld met het Zuiden ooit op zal raken. En
dan hebben we natuurlijk Vlaanderen, de betere helft van België. Naast dat de
Vlamingen een duidelijke verwantschap met ons hebben, is er klagens over de
verregaande verfransing en de politieke polariteit ten gevolge hiervan. Deze
tweedeling is voelbaar in mentaliteit en natuurlijk in geldstromen. Een
inbegrip van Vlaanderen in de Noordelijke Monetaire Unie kan voeding bieden aan
de onderhuidse hang naar separatie. Als het Vlaamse volk hier werkelijk achter
staat. Immers kent België als geheel een sterkere affiniteit met de EU en
verdient Brussel speciale aandacht (uitzonderingspositie).
Als we toch in
onwaarschijnlijkheden praten, zie ik meer in een Noord-Europese Alliantie dan
een solitaire terugtrede uit de Euro. Dit moeten we niet alleen willen doen, de
wereld kijkt immers mee. En in deze luidt mijn monetaire advies gelijk aan mijn
politieke advies; als we onszelf isoleren krijgen we helemáál niets meer
gedaan. Vanuit een vacuüm kunnen we schreeuwen, maar krijgen we geen gehoor.
Opruien, polarisatie en extremisme brengen ons verder van het doel dan
doordachte diplomatieke oplossingen. Sterker; extremen worden veelal beantwoord
met extremen. Op die manier zal de cyclus eeuwigdurend blijven.
Was getekend,
No comments:
Post a Comment